#سیر_الی_الله
رابطه ى عبادت و عبودیّت
عبودیّت، روح و جانى است که باید در جسد #اعمال و فعالیتهاى انسان تجلّى کند تا کارهاى وى ارزش یابد. اعمال و رفتار انسان بدون جهتِ عبودى، پوسته اى خشک و بى ارزش است که در آستان الهى آن را به چیزى نمى خرند و اثرى نیز در #تکامل صاحب آن ندارد.
شؤون فردى، اجتماعى، سیاسى، خانوادگى، اقتصادى، عبادى، هنرى و عاطفى، از جمله شؤونى است که #عبودیّت_حق تعالى مى تواند در آن تجلّى نماید و به آن روح دهد که آن، تنها با #اطاعت از دستورهاى الهى در این شؤون محقّق مىشود، اگرچه در انجام آنها، قصد قربت نداشته باشد، لکن اگر بخواهد این اطاعت، تأثیر تقرّب بیشترى به حق تعالى داشته باشد، باید به قصد قربت و بدون ریا و اغراض دنیایى انجام دهد تا عبادت نیز محسوب شود.
بنابراین عبادت، بخشى از اعمال انسان را تشکیل مى دهد که نحوه ى انجام آن ازسوى خداوند متعال تبیین گردیده و لازم است در آن، #قصد_قربت وجود داشته باشد و در اصطلاح به آنها «عبادات» گفته مى شود، مانند نماز، روزه، حج، زکات، خمس، صدقه و دعا، در برابر معاملات و دیگر واجبات و دستورات شرعى. عبادت هنگامى کاملاً اثرگذار و با ارزش است که در راستاى عبودیّت حق تعالى، توجه خالصانه به او و اظهار خضوع آگاهانه و #تسلیم در برابر او و اولیایش ـ علیهم السّلام ـ قرار گیرد.