#تائبین

الهی! إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَهً فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ وَ إِنْ کَانَ الِاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَهِ حِطَّهً فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِین

خدایا! اگر پشیمانی بر گناه توبه است به عزتت سوگند که من از پشیمان شدگانم؛ و اگر استغفار از خطا موجب از بین رفتن گناه است من نزد تو از استغفار کنندگان می‌باشم

اهمیت و آثار #استغفار

استغفار، جایگاه خاص و متمایز از توبه در وجود انسان دارد چنان که در آیات قرآنی علاوه بر توبه، سفارش به استغفار نیز ذکر شده است.

{ وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْه‏}

و از پروردگارتان طلب مغفرت کنید سپس به سوی او توبه کنید.

در روایات اهل بیت (ع) برای استغفار اهمیت و آثار فراوانی ذکر شده است که ذیلاً به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

خدای متعال در قرآن شریف غفاریت خداوند، ‌و #مواهب_مادی و معنوی را از جمله آثار استغفار برشمرده است:

{ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً}

زیرا او بسیار بخشنده است.

و نیز می‌فرماید:

{ وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ}

این که طلب آمرزش از پروردگارتان بکنید سپس به سوی او توبه نمایید تا خداوند شما را بهره‌ی نیکویی دهد تا مدت معینی و هر صاحب فضیلتی را به فضیلتش برساند.

هم‌چنین از قول حضرت هود(ع) به قومش نقل می‌فرماید:

{ وَ یا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یَزِدْکُمْ قُوَّهً إِلى‏ قُوَّتِکُمْ وَ لا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمین‏}

و اى قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوى او بازگردید تا(باران) آسمان را پى در پى بر شما بفرستد؛ و نیرویى بر نیرویتان بیفزاید! و گنه‌کارانه، روى(از حق) بر نتابید!

رسول خدا (ص) نیز می‌فرماید:

«خَیْرُ الدُّعَاءِ الِاسْتِغْفَارُ.»

بهترین دعاها استغفار است.

و نیز می‌فرماید:

«خَیْرُ الْعِبَادَهِ الِاسْتِغْفَار.»

بهترین عبادت استغفار است.

نیز می‌فرماید:

«أَکْثِرُوا مِنَ الِاسْتِغْفَارِ؛ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یُعَلِّمْکُمُ الِاسْتِغْفَارَ إِلَّا وَ هُوَ یُرِیدُ أَنْ یَغْفِرَ لَکُم.»

زیاد استغفار کنید؛ چون خداوند عزوجل استغفار را به شما یاد نداده است مگر این که اراده فرموده است شما را ببخشد.

حضرت امام علی(ع) می‌فرماید:

«عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَار.»

تعجب می‌کنم از کسی که مأیوس می‌شود، در حالی که استغفار با او است.

و نیز می‌فرماید:

«مَنْ أَکْثَرَ الِاسْتِغْفَارَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْ کُلِّ هَمٍّ فَرَجاً وَ مِنْ کُلِّ ضِیقٍ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِب.»

کسی که زیاد استغفار کند، خداوند برای او از هر همّ و غمی گشایشی و از هر تنگنایی محل خروجی قرار می‌دهد و روزی او را از جایی که گمان نمی‌کند می‌رساند.

:و حضرت امام علی(ع)می‌فرماید:

«الِاسْتِغْفَارُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ.»

استغفار رزق را زیاد می‌کند.

در عین حال آن حضرت می‌فرماید:

«الِاسْتِغْفَارُ مَعَ الْإِصْرَار،ِ ذُنُوبٌ مُجَدَّدَ.»

استغفار با اصرار بر گناه، گناه مجدد است.

بنابراین در عین حال که انسان باید از استغفار غفلت ننموده و دستوراتی را که ائمه(ع) در اوقات گوناگون به آن داده‌اند، فراموش نکند و به آن‌ها ملتزم شود اما لازم است همراه با آن، حالت پشیمانی از گناه و تصمیم بر ترک معصیت را نیز حفظ کند تا این حالت قوی شده و به تنفر از انجام گناه مبدل گردد.