#تائبین

الهی! ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ
خدایا! بر گناهانم سایه‌ی ابر رحمتت را بینداز و ابر ریزان مهربانی‌ات را برای شست و شوی عیب‌هایم بفرست

اگر کسی مبتلای به گناه شود این گناه تأثیر #سوء_نفسانی در او می‌گذارد. در این صورت شخص نیاز به دو عنایت از ذات مقدس الهی دارد: یکی این که زنگار قلب ناشی از گناه را بزداید که در این‌جا از آن تعبیر به «غمام رحمتک» شده: خدایا! ابر رحمتت را سایه بر گناهان من بگستران؛ و دیگر این که چون گناهان تأثیر نفسانی می‌گذارد و حالت و صفات نامطلوب نفسانی دیگری را ایجاد می‌کند، نیاز به شستن و نفوذ باران دارد. لذا تعبیر به سحاب و باران رأفت الهی شده است.

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم
لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم
آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار
که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم