#سیر_الی_الله
استاد تحریری:
از نظر اسلام آموزش، مقدمه ى دانستن است و دانستن باید مقدمه ى فهمیدن باشد. پس دانستن، هدف نیست؛ بلکه مقدمه ى فهم و فهم حالتى براى انسان است که معانى، واقعیتها و حقایق هستى و نحوه ى ارتباط آنها با مبدأ هستى را خوب درک مى کند و این که انسان براى رسیدن به این مقصود، چه چیزهایى را لازم دارد و از چه چیزهایى واقعا باید پرهیز کند و هدف واقعى دین و معارف آن و دستورهایش چیست؛ زیرا گاهى انسان علومى را مى داند امّا نمى داند چگونه آنها را به کار بندد تا به نتیجه ى واقعى برسد.
از این جهت، عدّه اى که به سوى نفاق رفته و با تداوم بر آن جهنمى مى شوند، این گونه نیست که آگاهى و علم تصوّرى و تصدیقى به واقعیات نداشته اند؛
بلکه #قرآن_کریم مى فرماید: «دل دارند؛ لکن با آن نمى فهمند.» و شاید آگاهى این افراد از عموم مردم ـ که راه و هدف صحیح خود را فهمیده، طبق آن عمل مى کنند و به نتایج سعادتمندانه مى رسند ـ بیشتر باشد.
این #فهم در عبارتهاى قرآن و سنت، به فقه (بصیرت در دین) تعبیر شده است. قرآن کریم مردم را به این فهم، همراه با فراگیرى علوم دینى فراخوانده است:
«فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَهٍ مِّنْهُمْ طَـآئِفَهٌ لّیَتَفَقَّهُواْ فِى الدِّینِ وَ لِیُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ»
پس چرا از هر فرقه اى از آنان، دسته اى کوچ نمى کنند تا [دسته اى بمانند و] در دین آگاهى پیدا کنند و قوم خود را وقتى به سوى آنان بازگشتند بیم دهند باشد که آنان [از کیفر الهى ]بترسند؟
دیدگاهها