فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذ-قسمت دوم
#تائبین
فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذ
پس اگر مرا از درگاهت برانی به سوی چه کسی رو آورم؟
لزوم پناه بردن به خدا از دست شیطان
انسان باید همواره خود را به آن کهف حصین که پاک مطلق است پناه دهد تا با عنایت خاص خویش او را از رسوخ موانع و آلودگیها در وجودش، حفظ کند. به همین دلیل خداوند فرموده است برای توفیق درست در بندگی، همواره به درگاه ما از ایجاد شر پناهنده شوید، خصوصاً از شر کسی که در برابر من ادعای بزرگی کرد و در مقابل من قیام کرد.
علت این پناه بردن آن است که شیطان در برابر حق تعالی از خود ابراز وجود کرد و از پیش در مورد موضوعی وعده داد. قطعاً او طبق وعدهای که داده عمل خواهد کرد؛ چون به عزت خدا قسم یاد کرد که تمامی انسانها را از صراط مستقیم بندگی خداوند اغوا کند و اگر حرفهای دیگر او دروغ باشد، این حرف شیطان قطعاً راست است آنجا که گفت:
قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ
به عزتت سوگند که تمامی انسانها را گمراه میکنم.
انسان ضعیف، با وجود چنین دشمن آشکاری، باید به پناه محکمی متوسل شود یعنی به کسی که شیطان را آفریده و به او اذن داده است که انسانها را وسوسه کرده و گاهی بر آنان سلطه پیدا کند و تنها اوست که میتواند جلوی این اذن را بگیرد