مناجات شعبانیه -قسمت نهم
#مناجات_شعبانیه
«وَ اسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتُکَ.»
[خدایا!] دعاى مرا بشنو هنگامى که تو را مىخوانم.
حقیقت تقاضاى شنیدن خداوند/دعا
در اوّلین فراز از این مناجات، بنده از خداوند متعال تقاضاى شنیدن دعاى خود را مىکند و در حقیقت این درخواست، در مقام خطاب به مولاى خویش است که مىخواهد از این طریق با او انس گرفته و به گونهاى به او ابراز محبت کرده و توجه او را به خود جلب کند، مانند محبّى که به محبوبش مىگوید: گوش به من بسپار، مىخواهم سخنم را بشنوى.
حضرت حق هرگز از این تقاضا متأثر نمىشود بلکه عبد با این عمل و تقاضا، زمینه و قابلیت وجودى خود را براى دریافت فیض از حق تعالى ـ یعنى ظهور صفت سمع او ـ آماده مىکند. به عبارت دیگر هنگام توجه به حق و خواندن او، باید فقط دل را به او بسپارد تا دعاى او صادق باشد؛ زیرا در غیر این صورت دعا، خواندن او نیست بلکه لقلقهى زبان است.
دیدگاهها