#تائبین

اَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیر!ِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیر!ِ أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِر

دلیل معرفی خداوند به غافر ذنب کبیر

از به کارگیری این الفاظ توسط حضرت امام سجاد(ع) معلوم می‌شود انسان باید خدای متعال و #رحمت او را بالاتر و بی‌کران‌تر از گناهان خود – هر مقدار هم بزرگ باشد- بداند؛ زیرا به طور قطع بزرگ‌تر از شرک گناهی نیست چنان که خدای متعال خود فرموده است:
{ إنّ الشرک لظلم عظیم}
به راستی شرک ستم بزرگی است.
اما همین گناه بزرگ و ستم عظیم نیز با #ایمان به خداوند، برطرف می‌شود.
اگر کسی چنین دیدگاهی داشته باشد که حتی گناه او از رحمت الهی هم وسیع‌تر است، قطعاً دست طلب به دامن رحمت حق نمی‌زند و اساساً این دیدگاه، دیدگاه غلطی است. اگرچه گناه‌ نافرمانی حقیقتی است که مطلق و بی نهایت است، اما هرگز این توهم نباید برای بنده پیدا شود که گناهش از #قدرت_الهی بزرگ‌تر است؛ زیرا بازگشت چنین دیدگاهی به آن است که قدرت حق نمی‌تواند این گناه را برطرف و محو نماید!
به همین دلیل خدای متعال به عنوان #غافر_ذنب_کبیر معرفی شده است. در تعقیبات نماز می‌خوانیم:
«اللَّهُمَّ إِنَّ مَغْفِرَتَکَ أَرْجَى مِنْ عَمَلِی و إِنَّ رَحْمَتَکَ أَوْسَعُ مِنْ ذَنْبِی اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ ذَنْبِی عِنْدَکَ عَظِیماً فَعَفْوُکَ أَعْظَمُ مِنْ ذَنْبِی.»
خدایا! به راستی بخشش تو از عمل من امیدوارکننده‌تر و رحمت تو از گناه من وسیع‌تر است. خدایا! گناه من نزد تو هرچه بزرگ باشد عفو تو از گناه من بزرگ‌تر است.

این جملات علاوه بر این که به انسان حالت امید می‌بخشد، دیدگاه او را نیز نسبت به حق تعالی تصحیح می‌کند.