#سیر_الی_الله

آفات علم

زوال علم

علم، لذّت ویژه‏اى براى طالبان آن دارد، به طورى که از جهت عقلى، شیفتگى به آن ایجاد مى‏شود، از این جهت، غفلت خاصّى بر آن عارض و موجب مى‏شود انسان تنها به آن مشغول شود و از عمل به مقتضاى آن باز ماند. امّا علم و عمل با یکدیگر آمیخته و عجین هستند و هر یک بر دیگرى تأثیرگذار است. بنابراین بدیهى است که عمل ننمودن به مقتضاى علم، سبب زوال آن خواهد شد؛ چنان که عمل کردن به آن، رشد و تکامل آن را در پى دارد، حضرت على ـ علیه‏السّلام ـ در این باره مى‏فرماید:

ـ «و العلم کله حجه الاّ ما عمل به.»

و تمامى علم حجّت است مگر آن چه به آن عمل نشود.

ـ «العلم بلا عمل وبال.»

علم بدون عمل، وبال و بدبختى است.

آفت عمل نکردن به علم، علاوه بر این که ابتدا به خود عالم مى‏رسد؛ به دیگران نیز سرایت مى‏کند چنان که امام على ـ علیه‏السّلام ـ مى‏فرماید: مردم در طلب علم بى‏رغبت شده‏اند، به جهت آن که عالمان زیادى را مى‏بینند که به علمشان کم عمل مى‏کنند. از این جهت در متون اسلامى، از ارتباط با عالمان بد جدا پرهیز داده شده و ملاکى در ارتباط با عالمان واقعى ذکر شده است.

رسول خدا ـ صلّى‏اللّه‏علیه‏وآله‏وسلّم ـ مى‏فرماید: «به راستى اهل آتش از بوى عالمى که علمش را ترک کرده، اذیت مى‏شوند.»