#سیر_الی_الله
داشتن ادب
تعریف هاى گوناگونى براى #ادب ذکر شده است،
استاد علاّمه طباطبایى رضوان اللّه علیه میفرماید:
«#ادب، هیأتى زیبا و پسندیده است که طبع و سلیقه چنین سزاوار میداند که هر عمل مشروعى بر طبق آن هیأت واقع شود،
به عبارت دیگر #ادب عبارت است از ظرافت و زیبایى عمل،
عمل وقتى زیباست که
اولاً مشروع
و ثانیا اختیارى باشد.»
با توجه به این سخن، روشن میشود که
:#اخلاق، به ملکات و حالات روح ارتباط دارد؛
ولى آداب، به هیأت هاى زیبایی مربوط است که اعمال انسان به آن متّصف میگردد.
بنابراین، آداب، نوعا همان #مستحباتى است که در اعمال گوناگون عبادى، فردى و اجتماعى، از جانب اولیاى دین علیهم السّلام وارد شده است و موجب #نورانیتر و #با_کیفیت تر شدن اعمال انسان میشود.
روایات فراوانى درباره ى آداب و سیره ى #رسول_خدا صلی الله علیه و آله و سلم و #ائمه علیهم السّلام آمده است که هر یک، راهکار بسیار خوبى براى مؤدّب شدن به آداب الهى است.
البته گاهى در روایات، #ادب به معناى وسیع ترى از انجام مستحبات به کار رفته است
چنان که امام على علیه السّلام میفرماید:
«برترین #ادب آن است که انسان حدّ خویش را نگه دارد و از اندازه اش تجاوز نکند.»
البته مقصود ما از بیان #ادب در این جا، همان معناى خاص آن است که امام على علیه السّلام در فضایل آن میفرماید:
«#ادب کمال مرد است، #ادب نیکو برترین نسبت (فامیلى) و شریف ترین سبب ها (در ایجاد روابط) است، به راستى مردم به #ادب شایسته نیازمندتر هستند تا به نقره و طلا.»
همچنین میفرماید:
«زینتى مانند آداب نیست.»
دیدگاهها