آفات علم-قسمت دوم:( زوال علم)
#سیر_الی_الله
آفات علم
زوال علم
علم، لذّت ویژهاى براى طالبان آن دارد، به طورى که از جهت عقلى، شیفتگى به آن ایجاد مىشود، از این جهت، غفلت خاصّى بر آن عارض و موجب مىشود انسان تنها به آن مشغول شود و از عمل به مقتضاى آن باز ماند. امّا علم و عمل با یکدیگر آمیخته و عجین هستند و هر یک بر دیگرى تأثیرگذار است. بنابراین بدیهى است که عمل ننمودن به مقتضاى علم، سبب زوال آن خواهد شد؛ چنان که عمل کردن به آن، رشد و تکامل آن را در پى دارد، حضرت على ـ علیهالسّلام ـ در این باره مىفرماید:
ـ «و العلم کله حجه الاّ ما عمل به.»
و تمامى علم حجّت است مگر آن چه به آن عمل نشود.
ـ «العلم بلا عمل وبال.»
علم بدون عمل، وبال و بدبختى است.
آفت عمل نکردن به علم، علاوه بر این که ابتدا به خود عالم مىرسد؛ به دیگران نیز سرایت مىکند چنان که امام على ـ علیهالسّلام ـ مىفرماید: مردم در طلب علم بىرغبت شدهاند، به جهت آن که عالمان زیادى را مىبینند که به علمشان کم عمل مىکنند. از این جهت در متون اسلامى، از ارتباط با عالمان بد جدا پرهیز داده شده و ملاکى در ارتباط با عالمان واقعى ذکر شده است.
رسول خدا ـ صلّىاللّهعلیهوآلهوسلّم ـ مىفرماید: «به راستى اهل آتش از بوى عالمى که علمش را ترک کرده، اذیت مىشوند.»
دیدگاهها