«وَ لَهُ الشُّکْرُ عَلَى مَا أَلْهَمَ»
#اسرار_فاطمی
«وَ لَهُ الشُّکْرُ عَلَى مَا أَلْهَمَ»
«و شکرگزاری فقط برای اوست بر آنچه الهام کرده است»
☀️الطاف خداوند مهربان به انسان به‌گونه‌ای است که با اینکه غنیّ مطلق است، جود و بخشش بیکران دارد و انسان به جهت مقام بندگی و فقرش باید شکرگزار نعمت‌های او در عمل و گفتار باشد،
لکن به بندگانش لطف کرده و با بزرگواریش از آن‌ها تشکّر می‌کند.
☄️ از این رو درجات انسان در شکرگزاری و گرفتن بیشتر الهامات از پروردگارش، می‌تواند به جایی برسد که شاکر بودن خداوند را نیز درک کند.
تعبیر حضرت زهرا علیها السلام در این فراز به این معنا نیز هست که معنایی بالاتر از معنای قبلی است.
در معنای قبلی انسان «شاکر» بود،
اما در این معنا خداوند «شاکر» او است. به گونه ای که آیه ی «إِنَّ هذا کانَ لَکُمْ جَزاءً وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً» به این معنا اشاره کرده است.
شکر خداوند به معنای:
_ قبولی حقّ تعالی، آن عملِ الهی است که در وجود عبد ظاهر شده
_ و پرده ها را از چهره قلب عبد کنار می‌زند
_ و در اثر آن عبد به حقایق توحیدی بینا می‌شود.
این نشان‌دهنده ارتباط والای این انسان با حق تعالی است به گونه‌ای که عبد از این تشکّر الهی بهره‌هایی بالاتر از حور و قصور و غلمان، می‌برد.
برگرفته از کتاب اسرار فاطمی
دیدگاه‌ها