عهد عاشقی
خداوند فطرت همه انسانها را به گونهای آفریده است که قابلیت پذیرش دین الهی و پیاده کردن عهد بندگیش را دارد، چنانکه میفرماید: «وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفاءَ وَ یُقیمُوا الصَّلاهَ وَ یُؤْتُوا الزَّکاهَ وَ ذلِکَ دینُ الْقَیِّمَه»، و بر مطابقت این دین با فطرت در آیۀ «فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ» تصریح فرموده است. همه انسانها در وجود خود با حقیقت این عهد آشنا هستند ولی با قرار گرفتن در فضای این دنیا و مشغول شدن به ظواهر و زینتهای آن دچار فراموشی میشوند، از این روی خداوند متعال دین را با کتاب بر دستان پیامبران برای بشر فرستاد تا عهد و پیمان فطری و الهی مردم را به آنان یادآوری نمایند، به همین جهت کتاب الهی را ذکر و انبیاء را مذکِّر مینامد. برگرفته از کتاب عهد عاشقی
دیدگاهها