#اسرار_فاطمی

«وَ الثَّنَاءُ بِمَا قَدَّمَ مِنْ عُمُومِ نِعَمٍ ابْتَدَأَهَا…..
ثنا برای خداست به خاطر آنچه پیش فرستاد…

ثناء نسبت به حمد و شکر عام است و برای هر مدح و ستایشی می‌توان ثناء را به کار برد. لذا ثناء ستایش مطلق است، و همه ی نعمتهایی که خداوند به انسان و یا سایر مخلوقات عنایت فرموده شامل می‌شود.
خداوند نعمت هایی را قبل از خلقت انسان، آفریده که اگر آن‌ها نبودند ما به وجود نمی‌آمدیم. از قبیل هوا، نور، حرارت، کهکشان‌ها، آسمان‌ها، زمین و… که همۀ این ها به هم وابسته است. نعمت هایی که خداوند به انسان عطا می‌کند گاهی با تقاضای از او همراه است و خدا هم عنایت می‌فرماید. اما نعمت هایی هم وجود دارد که بدون درخواست عنایت می‌کند. نسبت این نعمت‌ها نسبت نامحدود به محدود است.
خداوند با سرازیر کردن نعمت‌هایش بر خلائق آن‌ها را به سوی ستایش خود دعوت می‌نماید، شناخت نعمت و نعمت دهنده انسان را به ستایش و خضوع به درگاه او می‌کشاند.
با این کار راه الطاف بیشتر و بیکران خود را به خلائق نشان می‌دهد تا بتوانند از نعمت‌های بیشتری بهره‌مند شوند.

برگرفته از کتاب اسرار فاطمی