حضرت عبدالعظیم علیه السلام از حضرت رضا علیه السلام روایت می کند که فرمود: ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستانم برسان و به ایشان بگو: راهی برای شیطان در نفسهای خود قرار ندهند! آنان را به راستگویی و ادای امانت دستور بده. به آنان دستور بده تا درباره آن اموری که مددکار ایشان نیست، جدال نکنند و برای دید و بازدید نزد یکدیگر رفت و آمد کنند؛ زیرا با این گونه کارها موجب تقرب به من می شوند. دوستان من نباید مشغول اموری شوند که یکدیگر را شکست دهند؛ زیرا من به جان خودم قسم خورده ام که هر کسی این گونه اعمال را انجام دهد و بدین وسیله یکی از دوستان مرا غضبناک کند، دعا کنم که خدا او را در دنیا دچار شدیدترین عذاب کند و در آخرت در ردیف زیانکاران به شمار آید.

به دوستان من بفهمان که خدای غفور نیکوکاران آنان را آمرزیده و از گناهکاران نیز می گذرد، مگر آن افرادی که کسی را برای خدا شریک قرار دهند یا یکی از دوستان مرا آزار رسانند، یا نسبت به دوست من نیت و نظر بدی داشته باشند؛ زیرا خدا این شخص را نخواهد آمرزید، تا آن موقعی که از این گونه کارها دست بردارد. اگر این شخص از این عمل منصرف شود، چه بهتر؛ و الا خدا روح ایمان را از قلبش خواهد گرفت و از (زیر سایه) ولایت من خارج خواهد شد و از ولایت ما خاندان نصیب و بهره ای نخواهد داشت و من از این گونه کارها به خدا پناه می برم!