فَوَا أَسَفَا مِنْ خَجْلَتِی وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَا مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی-قسمت دوم
۱۲ آذر ۱۳۹۹
9911
#تائبین
فَوَا أَسَفَا مِنْ خَجْلَتِی وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَا مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی
پس بسی افسوس از شرمندگی و رسوایی من! و ای دریغ از کار بدم!
لغزش‌های گاه و بی‌گاه، در حکم سقوط موقت است اما انسان نباید به سقوط‌های موقت به طور جدی اعتنا کند و تصور نماید که به طور کلی از چشم خدا ساقط شده است؛ زیرا شیطان این حالت یاس را تقویت می‌کند و نقشه‌ی خویش را در توقف سیر تقرب و کمال عبد به سوی معبود را عملی می‌سازد. وظیفه‌ی انسان آن است که هر زمان متوجه لغزش خویش شد و حالت خجلت پیدا کرد بلافاصله به درگاه الهی پناهنده گردد.
