اَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیر!ِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیر!ِ أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِر
#تائبین
اَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیر!ِ وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیر!ِ أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِر
ای بخشندهی گناه بزرگ! و ای جبران کنندهی استخوان شکسته! از تو میخواهم که گناهان نابود کنندهام را ببخشی و کارهای پنهانی رسوا کنندهام را بر من بپوشانی
حضرت امام سجاد(علیه السلام) در این فراز از مناجات، نکات مهمی را متذکر میشود.
اولاً: گناه هرگونه و هر مقدار که باشد بزرگ است؛ چون نافرمانی خدای بزرگ است، چنان که رسول خدا(ص)میفرماید:
«لَا تَنْظُرُوا إِلَى صِغَرِ الذَّنْبِ وَ لَکِنِ انْظُرُوا إِلَى مَنِ اجْتَرَأْتُم.»
به کوچکی گناه نگاه نکنید و لکن بنگرید که به چه کسی جرئت کردهاید.
ثانیاً: بندگان باید همواره امیدوار باشند که گناه هر اندازه بزرگ باشد باز هم خدای متعال میتواند آن را بپوشاند و از بین برده و محو نماید.
ثالثا: بزرگی گناهان، نباید انسان را از بزرگی کمالات الهی غافل کند.
اگر انسان به چنین توجه و باوری نرسد، دچار حالت یاس خواهد شد؛ زیرا دیگر خود را قابل تغییر و قادر به جبران نمیبیند و البته شیطان هم از چنین وضعیتی برای وسوسه و انحراف انسان سوء استفاده خواهد کرد.