مهم‌ترین عنصر قدرت ساز، انسان است و مهم‌ترین ابزار قدرت، علم‌. اما می‌دانیم که نه هر علمی قدرت آفرین است و نه هر انسانی، منبع قدرت. علم سودمند و نافع، ابزار قدرت و انسان با هویت و با شخصیت و با ایمان و متعهد، منبع قدرت است. معلم آن گوهر ارزشمندی است که هم علم به کف دارد و هم از عهده ساختن انسان‌های قدرت‌ساز برمی‌آید. از این رو معلمان «درکنار آموزش، پرورش و تربیت و تهذیب اخلاقی و تزکیه»(۱۳۷۱/۲/۹) دو بال پرواز جامعه به سوی پیشرفت و عدالت را شکل می‌دهند. در ارزشمندی جایگاه معلم، سخنی نیست. «معلّم محور حرکت جامعه است»(۱۳۷۱/۲/۹) و از آنجا که حرکت به لحاظ عقلی و منطقی، دارای شش رکن است، برای تبیین جایگاه معلم می‌توانیم از چارچوب حرکت استفاده کنیم. بر اساس این چارچوب، حرکت دارای شش رکن است؛ ۱. مبدأ ۲. مقصد ۳. زمان ۴. مکان ۵. متحرک ۶. محرک.

بعد از مفهوم شناسی بحث را به اختصار بر اساس این شش محور، البته با چینش و ترتیبی متفاوت، ادامه می‌دهیم.

معلم در کاربرد اول، به معنای آموزنده، آموزشگر و تعلیم‌ دهنده است؛ یعنی کسی که چیزی را به مخاطبی تعلیم می‌دهد. در این کاربرد خداوند متعال جزو معلّمین است: «وَاتَّقُوا اللهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ الله»(بقره: ۲۸۲) «عَلَّمَ الاِنسانَ ما لَم یَعلَم»(علق:۵). پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و همه انبیای الهی و اهل بیت علیهم السلام هم معلم هستند: «وَیُعَلِّمُکُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَه»(بقره: ۱۵۱). در مرتبه بعد همه‌ی حکما و علما و فقها و دانشمندان بزرگ و شخصیّت‌های برجسته و نیز شهید مطهّری عزیز به این معنا معلّم هستند و این ارزش بسیار بزرگی است.