#مناجات_شعبانیه

«وَ اسْمَعْ دُعائِى إِذا دَعَوْتُکَ.»

[خدایا!] دعاى مرا بشنو هنگامى که تو را مى‏خوانم.

حقیقت دعا

دعا توجه و خضوع آگاهانه به حق تعالى است که ممکن است به معناى عامش بدون تلفظ و لفظ هم انجام شود یعنى حق تعالى را عین تمامى کمالات بى‏نهایت دانسته و کمالات هر موجودى را از او دیده و به او نسبت دهد؛ زیرا آیاتى که مى‏گوید: «براى خدا اسماى حسنایى است، پس خدا را با آن‏ها بخوانید.»^[۱] بیانگر آن است که خداوند سزاوار خوانده شدن است به جهت این که صاحب کمالات مستقل نامحدود مى‏باشد و او مستقلاً برآورده کننده‏ى نیازهاى گوناگون است، برخلاف بت‏ها که سزاوار خوانده شدن براى رفع نیازها نیستند، چون کمال ندارند و موجوداتى هم که کمال داشته و مشرکین آن‏ها را براى رفع نیازها مى‏خوانند، علاوه بر این که کمالاتشان محدود است، استقلال در داشتن و دادن کمال ندارند، از این جهت قرآن کریم
مى‏فرماید: «آن چه را که جز خداوند است مى‏خوانید، گُم مى‏شود.»^[۲]

قسمتى از دعاها براى آن است که عبد با گفتن کمالى از کمالات حق تعالى به آن ابراز نیاز کرده و مى‏خواهد کمال حق به گونه‏اى در او ظهور کند تا نیازش برطرف شود.

[۱]. سوره‏ى اعراف، آیه‏ى ۸۰؛ سوره‏ى اسراء، آیه‏ى ۱۱۰.

[۲]. سوره‏ى اسراء، آیه‏ى ۶۷.