#سیر_الی_الله

داشتن ادب 

تعریف‏ هاى گوناگونى براى #ادب ذکر شده است،

استاد علاّمه طباطبایى رضوان‏ اللّه‏ علیه می‌فرماید:

«#ادب، هیأتى زیبا و پسندیده است که طبع و سلیقه چنین سزاوار می‌داند که هر عمل مشروعى بر طبق آن هیأت واقع شود،
به عبارت دیگر #ادب عبارت است از ظرافت و زیبایى عمل،
عمل وقتى زیباست که
اولاً مشروع
و ثانیا اختیارى باشد.»

با توجه به این سخن، روشن می‌شود که
:#اخلاق، به ملکات و حالات روح ارتباط دارد؛
ولى آداب، به هیأت‏ هاى زیبایی مربوط است که اعمال انسان به آن متّصف می‌گردد.

بنابراین، آداب، نوعا همان #مستحباتى است که در اعمال گوناگون عبادى، فردى و اجتماعى، از جانب اولیاى دین علیهم‏ السّلام وارد شده است و موجب #نورانی‌تر و #با_کیفیت‏ تر شدن اعمال انسان می‌شود.

روایات فراوانى درباره‏ ى آداب و سیره‏ ى #رسول_خدا صلی الله علیه و آله و سلم و #ائمه علیهم‏ السّلام آمده است که هر یک، راهکار بسیار خوبى براى مؤدّب شدن به آداب الهى است.

 البته گاهى در روایات، #ادب به معناى وسیع‏ ترى از انجام مستحبات به کار رفته است

چنان که امام على علیه‏ السّلام می‌فرماید:

«برترین #ادب آن است که انسان حدّ خویش را نگه دارد و از اندازه‏ اش تجاوز نکند.»

البته مقصود ما از بیان #ادب در این جا، همان معناى خاص آن است که امام على علیه‏ السّلام در فضایل آن می‌فرماید:

«#ادب کمال مرد است، #ادب نیکو برترین نسبت (فامیلى) و شریف‏ ترین سبب‏ ها (در ایجاد روابط) است، به راستى مردم به #ادب شایسته نیازمندتر هستند تا به نقره و طلا.»

همچنین می‌فرماید:

«زینتى مانند آداب نیست.»