تائبین

۱۶ بهمن ۱۴۰۲ 8959

#تائبین

الهی! إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَهً فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ وَ إِنْ کَانَ الِاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَهِ حِطَّهً فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِین

خدایا! اگر پشیمانی بر گناه توبه است به عزتت سوگند که من از پشیمان شدگانم؛ و اگر استغفار از خطا موجب از بین رفتن گناه است من نزد تو از استغفار کنندگان می‌باشم

حضرت امام سجاد علیه‌السلام با زبان خاص مناجات برای ارتباط لطیف با ذات اقدس الهی، تلاش می‌فرماید و این‌گونه ناله سر می‌دهد که: «خدایا! با وسایل مختلف نزد تو آمدم؛ هم از درون و هم از بیرون: از درون با حالت پشیمانی، و از بیرون با اشک و آه و ناله.» پشیمانی باطنی نقش اساسی و کلیدی در توبه ایفا می‌کند تا آن‌جا که بنا بر روایات، حقیقت توبه همان پشیمانی عبد است نسبت به انجام کار قبیح و تجاوز به حق مولا.

حضرت امام علی علیه‌السلام نیز می‌فرماید:

«النَّدَمُ عَلَى الْخَطِیئَهِ اسْتِغْفَارٌ.»

پشیمانی بر کار خطا، استغفار است.

نیز گناه را می‌پوشاند:

«نَدَمُ الْقَلْبِ یُکَفِّرُ الذَّنْبَ.»

پشیمانی قلبی، گناه را می‌پوشاند.

دیدگاه‌ها

تماس با ما